Het liefste meisje van de wereld

Nooit kunnen vergeten, nooit los kunnen laten.

Dit boek heeft mij nooit meer losgelaten, net als dat ene vriendinnetje. Ik ben haar nooit vergeten. Door de rumoerige tijd en de vele verhuizingen die ik doormaakte, weet ik niet meer hoe zij heet. Ik heb alleen nog deze vage herinneringen. 

Zoals dat we op haar kamer waren. Gewoon relax naar muziek luisteren, kletsen over van alles en nog wat. Zij was haar kleding aan het opruimen in de kast. Toen ik dat boek zag liggen, op haar nachtkastje. In die tijd las ik niet graag, maar het boek sprak mij aan. Toen ik er naar vroeg vertelde zij mij erover. Zij had het boek net uitgelezen, en ik mocht... nee, ik MOEST het lezen van haar. 

Al Wetend dat onze paden spoedig konden scheiden, was het dit boek, dat ik vrijwillig als een tiener binnen enkele weken uit had gelezen. Zodat ik het weer netjes kon terug geven en dat heb ik ook gedaan.

Twee druppels water als Alanis Morisette

Ik kan mij ook nog erg goed herinneren dat zij helemaal fan was van Alanis Morissette, en echt als twee druppels water op haar leek. Wanneer ik mijn ogen sluit, en die tijd voor de geest probeer te halen, lukt het mij haar wel te zien zitten. Vaag, zoals een schim, dat dan weer wel. In de woonkamer zat ze dan haar lange benen opgetrokken op de bank in elkaar gedoken om tv te kijken. Waardoor haar volle bos met prachtig donker haar, zowat haar hele bovenlijfje bedekte. Ook haar geweldige alternatieve kleding keuze, kan ik mij nog lichtjes voor de geest halen.

Ironic

"And isn't it ironic... don't you think?" Deze tekst speelt nog dikwijls door mijn hoofd, en soms is het zo erg aanwezig dat ik het nummer MOET opzoeken en meermaals achter elkaar afspeel. Want dit liedje luister ik (door haar) nog met heel veel liefde gemengd met nostalgische gevoelens. Het geeft mij het gevoel dat ik nog ergens verbonden ben met haar. Zij was/is een lieve, rustige, prachtige en slimme meid en ik kon het supergoed met haar vinden.

De analoge tijd

In die mooie jaren '90 bestond er bij lange na  nog geen mobiel netwerk, e-mail of social media zoals wij dat nu kennen. De rode brievenbussen en de vaste telefoonlijnen waren onze enige houvast. Dus ik heb haar sinds die O&O dan ook nooit meer gezien en vraag ik mijzelf nog wel eens af: "Hoe zou het met haar gaan? Heeft zij het ook gered? Leeft zij nog?"

Dit zijn vragen die bij mij regelmatig naar boven komen. Wanneer ik terug denk aan die bijzonder moeilijke jaren en aan de mooie mensen die destijds ooit op mijn pad zijn gekomen. 

Ik zoek haar en het boek.

Daarom probeer het boek dan ook weer in handen te krijgen. Ik moet het lezen, ik moet weten wat er ook alweer allemaal in stond. Hoe het verhaal gaat, en nog belangrijker, hoe het verhaal afliep. Misschien dat ik er daarom zo'n drang naar heb.

Helaas lukt het niet om dit boek ergens te vinden, dat vind ik jammer. Ik hoop namelijk dat door het lezen van dit boek, er ook weer fijne herinneringen terugkomen die mij zijn ontglipt door de jaren heen.

Dus mocht jij dit boek ook kennen, laat het mij dan weten. Of misschien weet jij wie ik bedoel? Dat zou helemaal geweldig zijn.

Dat ene meisje dat sprekend op Alanis Morissette leek, toen zij een tiener was. Ik schat dat zij toen een jaar of 15 misschien 16 was. Want in de meeste groepen waar ik heb gewoond, was ik met regelmaat een van de oudste kinderen. Zij was echt zo'n lieve boekenwurm en zat destijds ook ergens op het VWO of het Gymnasium in de regio Oss/Nijmegen/Beuningen. 

Boekinformatie

Het liefste meisje van de wereld
Schrijver - Roland Nina
Uitgever - Kluitman
Bladzijden - 159
ISBN - 9020602489
ISBN - 139789020602487
Taal - Nederlands

* O&O is een Oriëntatie en Opvang lokatie voor minderjarigen in de jaren '90, daar verbleef je tijdelijk totdat Jeugdzorg een passende plek voor je had gevonden.